මියැදුණු පෙම්වතිය-1 කොටස

මිනිසෙකුට සිටිය හැකි ස්ථානයක් යැයි සිතාගැනීමට පවා නොහැකි තරමට ඔහුගේ වාසස්ථානය ජරාවාස වී තිබුණි.විසිරී ගිය පොත් පත් කඩදාසි කුමක් හෝ අරගලයක සේයා රූ සිතේ මවන්නට සමත් විය.මහාචාර්යතුමා මා හට පැමිණෙන්න යැයි එවා තිබු පණිවිඩය මට ලැබුණේ ලැබිය යුතු දින ප්‍රමාදය වූ පසුවයි.පණිවිඩය ලත් විගස ඔහුගේ නිවහනට පැමිණියත් කුමක් හෝ දෙයක් වැරදී ඇති බවක් දැනුනේ නිරායාසයෙන්.

මුළු නිවසම අඳුරේ වෙලී පැවතුනු අතර විදුලි බලයද ඇණ හිට තිබූ නිසා එළියක සරණ පැතුවේ මා අත වූ චීන ජංගම දුරකතනයෙන් නිකුත් වූ මලානික ආලෝකයෙන්.මහාචාර්යතුමා මෙලෙස අපිලිවෙලට දිවි ගෙවූයෙක් නොවන බව මම හොඳාකාරවම දැන සිටි කරුණක්.අපිළිවෙල පෙන්නන්නට බැරිවූ ඔහු මෙසේ වෙනස් වෙන්නට ඇත්තේ ඇයිදැයි සිතාගැනීම මට අපහසු වූයේ නෑ.

මහාචාර්යවරයෙකු වූවත් ඔහු සිය පෞද්ගලික දිවියට වඩා ඇළුම් කලේ ඔහුගේ පර්යේෂණාගාරයේ කාලය ගත කිරීමටයි.අවුරුදු 50 ඉක්මවන තෙක් විවාහයකට පවා නොඑළඹි ඔහුගෙන් ඒ පිළිබඳ හේතු විමසූ විට පැවසූයේ තම නිදහස පර්යේෂණ සාර්ථකත්වයට බලපාන බවයි.නමුත් මා සමග සරසවි පිවිසි මගේ හිතවතියක සමග ඔහු බෙහෙවින් කුළුපගවී සිටීම විටෙක අපේ ඇස් වලට කටු වලින් අනින්නාක් මෙන් වූවත් ඇයගේද කැමත්තක් පෙළඹවීමක් ඒ සඳහා හේතු වූ බව දැනගන්නට ලැබුනායින් ඒ දෙස උපේක්ෂා සහගතව බැලීමට අපට සිදුවීම විටෙක ඉවසිය නොහැකි තරම් වූවා.

එක් දිනක හදිසියේම මා වෙත පැමිණි ඇය පැවසූ දෙයින් මා බිරන්තට්ටු වී ගියේ නොසිතූ දෙයක්ම සිදු වී ඇති බැවින්.ඇය මහාචාර්යවරයා සමග විවාහ දිවියට එළැඹ තිබුණා.අන් අය මෙන්ම මාද සිතුවේ ඇය මෙසේ ඔහුට ලංවී සිටින්නේ ෆස්ට් ක්ලාස් එකක් ලබාගැන්මේ අරමුණින් බවයි.නමුත් ඇය ඇත්තටම ඔහුට ආදරය කරනා බැව් ඇසීමෙන් මා විමතියට පත්වූවා.ඇය වැනි රූමත් තරුණියක් එවන් තීරණයක් ගනීවි හීනෙන්වත් නොසිතූවන් අතර මාද සිටින්නට ඇති.

කෙසේ නමුත් ඇයගේ හදිසි වියෝවෙන් පසුව ඔහු තනිකරම වෙනස් පුද්ගලයෙක් බවට පත්වූවා විටක සති ගනන් අතුරුදහන්ව සිට අපිළිවෙල ඇඳුමින් පුරුද්දට මෙන් සරසවියට ගොඩවෙන ඔහු දුටු විට අප සිත්වලටද දුකක් නොදැනුනා නොවේ.එවන් දිනක ඔහු හමුව කතා බහ කල මට ඔහුගේ වේදනාබර දෙනෙත කියාපෑවේ දෙතොලින් නොකියන ශෝකාලාපයක්.

මලානික එලියෙන් ඉදිරියට ගමන් කල මා එක්වරම ඇද වැටුනේ කුමක් හෝ පය පැටලීමෙන්.මා අතවූ චීන ජංගම දුරකථනයද අවසන් ගමන් ගොස් ඇති බව වැටහුනේ එවිටයි.කෙසේ හෝ දෑස් අඳුරට හුරු වූ පසු මා දුටු දෙයින් මා භීතියට පත් වූයේ මා පැටළී තිබුනේ මිනිස් සිරුරක නිසාවෙන්.භීතිය මැඩගෙන සිරුර අනෙක් පස පෙරළු විට මා දුටුවේ අප මහාචාර්යතුමාගේ ලේ වැකි මුහුණයි.සිහිසුන්ව සිටි ඔහු ඔසවා අසල තිබූ මේසයක් මත දිගා කරවා ඔහුගේ සිහි ගැන්මට යෙදූ ප්‍රයත්නය සාර්ථක කරමින් ඔහු කෙඳිරිල්ලක් පිට කරන්නට වූවා.

“සර් මම ලක්ෂිත සර්ට මාව ඇහෙනවද”

“හ්ම්ම්........”

“ඔහෝම ඉන්න සර් මම උදව් අරන් එන්නම්.බය වෙන්න එපා”

ඔහු එතැන දමා උදව් ගැනීමට පිටව යෑමට සූදානම් වෙද්දි ඔහු තරයේ මා අත අල්ලාගත්තේ කුමක් හෝ කීමට සැරසෙමින්.

“කියන්න සර්,සර්ට මොනවද ඕනේ”

“91028.....3”

“සර්..... සර්.... “

ඔහුගේ ප්‍රතිචාරය වූයේ අත ඉදිරියට දිගු කර කල සෙලවීමක් පමණයි.ඔහ් දෑත දිගු කලේ කොයිබටදැයි බැලුවත් අඳුර මැද කිසිවක් ග්‍රහණය කරගැනීම සෑහෙන අපහසු වූවා.ඒ සමගම ඔහුගේ අත මේසය මතට කඩාගෙන වැටී මොහොතකින් ඔහු ජීවිතයෙන් සමුගත්තා.මට ඔහුගේ සාක්කු පරික්ෂා කිරීමට සිතුනේ අඩු වශයෙන් ජංගම දුරකතනයක් හෝ තිබේදැයි බැලීමටයි නමුත් ඔහු ජංගම දුරකතන භාවිතා නොකල වගක් මතකයට පැමිණියේ මද වේලාවක් ගතවූ පසුවයි.ඔහුගේ එක් සාක්කුවක වූ කුඩා විදුලි පන්දමක් සොයාගැනීමට මා සමත් වූවා.

විදුලි පන්දමද රැගෙන ඔහු පෙන්වූ දිශාවට ගමන් කරද්දි බිම් මහලකට යන පඩිපෙලක් ඇස ගැටුනෙන් බිම් මහල කරා මා ඇදුනේ නිරායාසයෙන්.විවිධ වර්ගයේ විද්‍යාත්මක මෙවලම් මෙන්ම ඔහු මහත් ඇළුම් කල ටෙස්ලා කොයිල්ද* හතර අත විසිරී තිබෙනු දැක්ම මා හට මහත් කුතුහලයක් දැනවීමට සමත් වුණා.ඉදිරියට යත්ම බිම හුන් කට්ටඩියෙකු දුටු මා හට මේ කුමන නාඩගමක්දැයි සිතුනේ මෙවන් වූ පර්යේෂණාගාරයක කට්ටඩියෙකුගේ කාර්යභාරය කුමක්දැයි සිතාගත නොහැකිවයි.නිසැකවම කට්ටඩියා මියැදී තිබුනේ විදුලි සැර වැදීමෙනි.මෙය මහාචාර්යතුමා දැනුවත්ව සිදු කලාක් යැයි සිතට කුකුසක් ඒ වන විට මා සිත පිළිසිඳියද එවැන්නක් කිරීමට ඇති අවශ්‍යතාව ගැන මා වික්ෂිප්ත වූවා.

බිම් මහලේ කෙලවරක එල්ලා තිබු මහාචාර්යතුමාගේ බිරිඳ වූ මා හිතවතියගේ පින්තූරය දුටු මා හට කඳුලක් නොනැගුනේ යැයි කීම මුසාවක්.ඒ දෙසට ඇවිදගොස් එය අතට ගන්නා මොහොතේ මට ඈ වෙනදාටත් වඩා පියකරුව පෙනුනේ මා හද තුලද ඈ කෙරෙහි උපන් ආලයක් තිබූ නිසාදැයි මා හට නොදැනුනු නමුත් පින්තූරය අතට ගන්නවාත් සමගම බිත්තිය පිටුපසින් විවර වූ දොරක් නිසා මා තැති ගත්තා.ඇගේ රාමුකරන ලද පින්තූරය පිටුපසින් විවරව තිබුනේ කුඩා දොරක්.ඒ සමීපයට ගිය මා හට දැකගත හැකි වූයේ එහි වූ කී පෑඩයක්.අවසාන මොහොතේ මහාචාර්යතුමා විසින් පවසන ලද අංක පිළිබඳ මට සිහිවූයේ එවිටයි ඒ මොහොතේ ඒ ගැන වැඩි අවධානයක් යොමු නොකලද එය මට මතකේ රැඳී තිබීම පිළිබඳව මා විමතියට පත් වුයේ එසේ එක්වරම පවසන දෙයක් මතකයට නගා ගැනීම සාමාන්‍යයෙන් අසීරු නිසාවෙන්.

කී පෑඩයේ අදාල අංක යොදනවිට එය මාගේ හැඳුනුම්පත් අංකයේ මුල් අංක කිහිපය බව මතකයට පිවිසිණි.අවසානයේ එම කී පෑඩය සහිත කුඩා දොරද විවර විය.එහි තුල වූයේ මා බලාපොරොත්තු වූ දෙයට වඩා වෙනස් දෙයකි.මා බලාපොරොත්තු වූයේ අන්තිම කැමති පත්‍රයක් හෝ පර්යේෂණ ග්‍රන්ථයක් වූවත් එහි වූයේ ලැප්ටොප් පරිගණකයක් හා වීඩියෝ කැමරාවක් පමණි.ලැප්ටොප් පරිගණකය මේසය මත තබා දිගහරින විට එහි වූ ලිපිය මා ඇස ගැටිනි.පරිගණකයේ කී බෝඩය මත තිබූ ඒ ලිපියෙන් කියවුනේ එහි ඇති යම්කිසි ගොනුවක් රැගෙන කැමරාවද සමග ගන්නා ලෙසටයි.අවශ්‍ය කේතය මා දැනටමත් දන්නා බවත්ය.

කෙසේ හෝ අවශ්‍ය ෆයිලය නිරතුරුවම මා සතුව තිබූ පෙන් ඩ්‍රයිව් එකට දමාගත් පසු ලැප්ටොප් පරිගණකය තිබූ තැනම රඳවා වීඩියෝ කැමරාවද ලියුමද රැගෙන නැවතත් මහාචාර්යතුමා සිටි ස්ථානයට ගියේ කුමක් කරන්නේදැයි සිතාගත නොහැකිවයි.ඒ යන අතරතුර වීඩියෝ කැමරාව ඔන් කොට එහි වූ දේ සොයා බලන්නට වූයෙමි.එහි ඉතිරිව තිබුනේ එක වීඩියෝවක් පමණකි.මා එය වහා විවෘත කොට නැරඹිමට සූදානම් වුනෙමි.

“ලක්ෂිත....... මම ඔයාට එන්න කිව්වේ බොහෝම වැදගත් කාරණාවක් දැනුම් දෙන්න.යම් විදියකින් ඔයාට පණිවිඩය ලැබීම ප්‍රමාද වෙයි කියලයි මේ විදියට ඔයාට පණිවිඩයක් තියන්න හිතුවේ.මේ වීඩියෝව ඔයා නරඹනවා කියන්නේ මගේ පරීක්ෂණය කුමන හේතුවක් නිසා හෝ වැරදී තිබෙන බවක්.ඒ කියන්නේ මම ජීවතුන් අතර නෑ...

ඔබ මේ වන විට ලැප්ටොප් එකේ ෆයිල් එක කොපි කරගන්න ඇති කියලා මම හිතනවා එහෙම නොකලානම් ඉක්මනට එය කොපි කරගන්න.ඒ ෆයිල් එකේ මම සිදුකල සියළුම පරීක්ෂණ තොරතුරු ඇතුලත් වෙලා තියෙනවා.මගේ සිරුරත් කට්ටඩියාගේ සිරුරත් විනාශ කරන එක ඔබට භාරයි.මේ කටයුත්තට ඔබව තෝරාගන්න හේතුවක් තියෙනවා.මගේ බිරිඳ.... මගේ හිටපු බිරිඳ ඔබේ හොඳම මිතුරියක් මම ඒ බව දන්නවා.ඇගේ වියෝවෙන් ඔබ කම්පා වූ බවත් මම දන්නවා ඒ වගේම තමා මගේ බිරිඳ ඔබට සැලකුවේ එක කුස උපන් සහෝදරයෙකුට වගේ.ඔබත් එසේම බව මම දැනගෙන හිටියා....

ලක්ෂිත.... ඔබ දන්නවා මම කෙතරම් ඇයට ආදරය කලාද කියලා.ඒත් මට ඇයව අහිමි වුණා මට ඒක දරාගන්න අමාරු වුනා.ඇයගේ ස්ථානය වෙන කාටවත් ගන්න බෑ ඒ වගේම ඇයව නැවත ලබාගන්නත් බැරි බව මා දැනගෙන සිටියා.නමුත් ඇගේ කටහඬ එක පාරක් අහන්න ඇයට සමුදෙන්න ඇත්නම් කියලා මම හිතින් තැවුණු වාර අනන්තයි.ඔහොම ඉන්නකොට මට ආරංචි වුනා මලවුන් නැවත ගෙන්වා කතාකල හැකියැයි පැවසූ කට්ටඩියෙක්.දැන් ඔබ කල්පනා කරනවා ඇති මට පිස්සු ඇති කියලා ඔව් ලක්ෂිත මම හිටියේ පිස්සුවෙන් වගේ තමයි.ඈත් සමග ඒ කතාකල සැඳෑව මට තාමත් මතකයි මට ඈව වෙනදාටත් වඩා අවශ්‍ය වුනා ඒත් ඒ හඬ විතරක් අසන්න නෙමෙයි....

කට්ටඩියෙකුට ඇගේ ආත්මය නැවත ගෙන්විය හැකිනම් ඇගේ ආත්මය වෙනත් සිරුරකට බද්ධ කර මට ඈව ලබාගැනීමට කුමක් හෝ අවස්ථාවක් ඇති බව මට කල්පනා වූයේ එවිටයි.රැයක් දවාලක් නැතිව ගොඩනැගූ මගේ මතය සැබෑවක් බවට පත්කරගැනීමට තිබුනේ 0.0001% පමණ හැකියාවක් පමණයි.ඒත් එය මට හොඳටම ප්‍රමාණවත් වුණා.ඔබ දන්නවා මගේ විශේෂත්වය ටෙස්ලා කොයිල් සම්බන්ධව බව.විවිධ රටවලින් වාර්තා වෙලා තිබුණු ආත්ම සිරුරට වැදගැනීම් වැනි දේවල් ගැන අධ්‍යනයකින් පසුව මට තේරුණා අධික විද්‍යුත් ධාරාවක් මගින් මේ දේ කල හැකි බව.මා මුලින් මගේ විශේෂත්වය ටෙස්ලා කොයිල් ගැන යැයි පැවසුවේ ඇයිදැයි ඔබට වැටහෙනවා ඇති.

අවසානයේදි මම විශාල ගැටළුවකට මුහුණ පෑවා.මේ පරීක්ෂණය සාර්ථක වීමට නම් මගේ බිරිඳට සමාන ශරීරයක් ඇති ඒ හා සමාන වයසක් ඇති ගැහැණු ළමයෙක් අවශ්‍ය වුණා....”

වීඩියෝව තව දුරටත් නැරඹිය නොහැකි මානසිකත්වයකයි මම සිටියේ.මියැදුණු කෙල්ලකගේ ජීවිතය වෙනුවෙන් අහිංසක ජීවිත දෙකක් බිලි දෙන්නට තරම් මේ උගත් මනුස්සයා පෙළඹුනායැයි සිතීම පවා මා සිතට වේදනාවක් ගෙන දුන්නා....වීඩියෝවේ ඉතිරි කොටස බලම්දෝ නොබලම්දෝයි දෙගිඩියාවකිනුයි මා සිටියේ වෙව්ලන ඇඟිලිවලින් නැවතත් මම ඒ වීඩියෝව ධාවනයේ යෙදුණා...

ප/ලි

පින්තූරේ ගත්තේ මෙතැනින් http://horrorfrommars.com/wp-content/uploads/2010/10/dneg_tesla1.jpg

තනි කොටසකට පල කිරීමට බලාපොරොත්තු වුවත් දීර්ඝ වූ නිසා කොටස් දෙකකටයි පල කරන්නේ...කෙටි කතාවක් ලෙස ලියන්නයි ගත්තේ ඒ නිසා කෙටි කතා ලේබලයටම දැම්මා.හැමදාමත් වගේ ඉතින් ගුණ අගුණ ගල් මුල් හැම දෙයක්ම බලාපොරොත්තු වෙනවා.