වෙද ගෙදර කථා මාලාවට ඔන්න පුංචි තිතක් තිව්වා දවස් කීපයකට.ඊලගට මොනාද ලියන්නේ කියලා කල්පනා කරද්දි කමයි මට හිතුනේ හැමෝම සුළුවෙන් හරි ලියලා තියෙන “මත” ගැන මගේ අත්දැකීමකුත් ලියන්න.හැබැයි ඉතින් මත ගැන මට තියෙන මුල්ම හා අවසන් අත්දැකීමත් මේකම තමයි.
එතකොට අපි 8 වසරේ.ඒ වයස පුදුම අප්සට් කචල් වයසක් අප්පා ඔය කථාවට කියන්නේ පොල් ගස් නිකන් මල් ගස් වගේ පේන වයසක් තියෙනවා කියලා මම හිතන්නේ මේක තමයි ඒ වයස.කෙල්ලෝ එක්ක යාළුවෙලා අහස් මාලිගා හදලා ඒවායේ ළමයිත් හදාගෙන තමයි ඒ කාලේ කස්ටිය හිටියේ.යාළු කෙල්ලට ගෙදරින් අකමැති උනොත් පැනලා යන්නත් අපේ එවුන් ප්ලෑන් ගහං ඒ මදිවට. අන්තිමට එව්වා දැන් කුඩු වෙලා කෑලිත් නෑ මතක් වෙනකොට ලැජ්ජාවේ පණ යනවා.
මෙන්න මේ කාලේ තමයි බොන එවුන් පොරවල් කියලා හෙන රැල්ලක් ආවේ මම නම් පොඩි කාලේ ඉදන් ඔව්වාට විරුද්ධයි බොන එකෙක් අහුවුනොත් සැරටම නෝන්ඩි කරලා තමයි අතාරින්නේ.දවසක් ඔහොම බයිට් එකක් දෙනකොට එකෙක් හරි ෂෝක් ප්‍රශ්නයක් ඇහුවා
“උඹ බීලා තියෙනවද?? “
“මොන මල විකාරයක්ද යකෝ මගේ බල්ලවත් බොන්නේ නෑ”
“ඒකනේ කියන්නේ උඹලා මෙතන නිකන් සද්දේ දානවා කෙල්ලන්ට පේන්න. බීලාම ඒවගේ ගුණ අගුණ කියහන්.උඹලා ලුණු කන්නේ නැතිව මෙතන ලුණු රහ කියන්න එනවා”
මට කට උත්තර නෑ ෂේප් එකේ එතනින් ලිස්සලා කල්පනා කරා ජීවිතේට කාලා නෑ මෙහෙම නෝන්ඩියක්.දැන් මූට සෙකන්ඩ් වෙන්නත් බෑ අන්තිමට තීරණය කරා ඉතින් බීලම බලන්ඩෝන කියලා.පස්සේ ඉතිං මේක තනියෙන් ඉෂ්ඨ කොරගන්න පුළුවන් කාරණාවක් නෙමෙයිනේ උදව්වක් ගන්න අපේ මජ්ජාව හම්බුවුනා.මජ්ජත් එක පයින්ම වැඩේට කැමතියි (ඒ කාලේ මජ්ජට කිව්වේ මල් කූරා කියලා).දැන් ප්‍රධානම වැඩේ අර බෝතලයක් ගන්න එක මජ්ජා සෑහෙන්න කොටයි ඒ කාලේ මාත් ඒ වගේම තමයි අපි ගියොත් බඩු මාට්ටු කොහොමෙන් හරි අපේ පන්තියේ හිටිය සදුනා වැඩේ භාරගත්තා සෑහෙන්න උස මහත පොරක් වෙච්චි සදුනාට පොඩි රැවුල් කොට එහෙම තිබුණු නිසා වැඩේ හොදට යයි කියලා හිතුනා.පස්සේ කට්ටිය සෙට් වෙලා ප්ලෑනක් ගැහුවා.
ඉස්කෝලේ නිවාඩු දෙන දවසට සදුනා පාට ඇදුමක් බෑග් එකේ දාගෙන ඇවිල්ලා වැසිකිලියෙදි ඒක මාරු කරන් බාර් එකට ගිහින් බෝතලේ අරගෙන ඒක ආයේ බෑග් එකේම දාගෙන ඉස්කෝලෙට ඇවිත් ආයේ වැසිකිලියෙම යුනිෆෝම් එක දාගෙන අපිත් එක්ක සදුනලාගේ ගෙදර යන්නයි ප්ලෑන් එක.ප්ලෑන් එක තිතට වැඩ කලා අපි නිවාඩු පාඩුවේ සදුනලාගේ ගෙදරත් ගියා වැඩේ කියන්නේ අම්මත් ගෙදර අයියත් ගෙදර.දැන් මට මාර පොබ්ලම් එක මාට්ටු වෙයිම කියලා මොනා කරන්නද ඉතිං සදුනලාගේ අයියා ස්පයිඩර් මෑන් 2 බලනවා මාත් එයාලට සෙට් වෙලා ඒකට ඇහැ දාගෙන හිටියා මෙන්න එතකොට සදුනා ඇහෙන් මට කථා කරනවා කාමරේට එන්න කියලා.ආවේ මේකටනේ මාත් ගියා යනකොට ඇබින්දන් වීදුරු 4ක බියර් දාලා තියෙනවා.අපිත් එක්ක ඒ ගමනට ආවේ මජ්ජයි,වරුණයි,ධම්මිකයි.මායි සදුනයි එක්ක ඔක්කොම 5යි.
“මොකක්ද බං බෝතලයක් ගෙනල්ලා මෙච්චර චුට්ටක් දාන්නේ උඹ අපි 4 දෙනාට වීදුරු වල දීලා තනියෙම බෝතලේ ගහන්න නේ හදන්නේ??”
කවදා කාපු ටකරංද මම දන්නවැයි ඕවයේ රග.මම හෙන සද්දෙ දැම්මා මම හිතුවේ ඒවා නිකන් කොකා කෝලා වගේ රහක් ඇති කියලා.සදුනා කිව්වා උඹ මේක බීපංකෝ උඹට බෝතලේම දෙන්නම් කියලා ගෙදර ඒ ජාතියේ වීදුරු 4යිලු තියෙන්නේ.දැං මම බලන් ඉන්නවා මුලින් එකෙක් බොනකන් එතන මම ඇර අනික් හැමෝම කලින් පාවිච්චි කරපු ඈයෝ.මජ්ජා වැඩේ පටන් ගත්තා සුරූස් කියලා කෝප්පේ එක පාර ඇදලා දැම්මා.වරුණ,ධම්මික සේරම සුරූස් කියලා ඇදලා “ටක්” ගාලා සද්දේ එන්න කෝප්පේ මේසෙට ගැහුවා.දැන් මටත් සෙකන්ඩ් වෙන්න බෑ කස්ටියම බලන් ඉන්නේ මං දිහා.මගේ පපුව ලබ් ඩක් ලබ් ඩක් ගානවා.හිමින් සැරේ ඉස්සරහට ඇවිත් වීදුරුව අතට ගත්තා හැමෝම බලන් ඉන්නවා උන්ගේ මූණුවල හිනාවකුත් තියෙනවා මුං බලං ඉන්නේ මට නෝන්ඩිය දාන්න හිටපල්ලකෝ මගේ වැඩ පෙන්නන්න.
සුරූ........කැහ් කැහ් ක්ර්ර්ර්ර්ර් අම්මෝ ^&%*@^#(^(&)...
වීදුරුව අරන් හලාගත්තා උගුරට එක පාරට මොකක්ද චාටර් රහක් ආවා උගුර ඉතිං ප්‍රතික්ෂේප කරාලු ඒ රස බඩට යන්න දෙන්න බෑ කියලා එතන ට්‍රැෆික් ඔලුවත් උඩට හරෝගෙන හලාගත්තු හින්දා වැලේ වැල් නෑ බියර් ටිකත් කිව්වලු උඹ උගුරෙන් යන්න දෙන්නැත්තම් නහයෙන් හරි බඩට යනවා කියලා.බියර් ටික ටක් ගාලා උගුරට චුට්ටක් මෙහා තියෙන නාස් හංදියෙන් හැරෙව්වලු එතකොටම මම හුස්ම ගත්තලු @#$^@$#@^
ඉස්මොල්ලේ තමයි ගියේ අන්තිමට.වීදුරුව “ටක්” සද්දෙට මේසෙට ගහන්න ගියාට මට ඇහුනේ “සලාං බලාං” වගේ සද්දයක් බැලින්නං කැස්ස ඇවිත් මාව පස්සට විසික් වෙලා කෝප්පේ මේසෙට ගහනවා කියලා හිතාගෙන බිමට දමලා ඇරලා.මම ඇදේ ගිහින් වාඩි උනාම මට පේනවා ඇස් ඉස්සරහින් එක එක පාට බෝල බෝල පිපෙන හැටි.මට තාම කැස්ස ඇස් රතුත් වෙලා ඒ අස්සේ මොකෙක්ද එකෙක් යටි පතුලේ මොකක්ද උලනවා.(මට වෙරි කියලා හිතලා සදුනා දෙහි උලලා)අනේ මන්දා මම ඇස් වහගෙන ඇදේ ඇලවුනා මගේ ඔළුව පුපුරන්න වගේ ඒ මදිවට සදුනයාගේ ගෙදර තිබ්බ වීදුරු 4න් දැන් ඉතුරු 3යි.සදුනාගේ අයියටත් වැඩේ මීටර් “සලාං බලාං” නිසා.අයියා ඇවිත් මට තට්ටු කරලා අහනවා මල්ලි පොල් පිත්තක් පිටේ බදින්න වෙයිද කියලා.මගුලයි මම සෑහෙන්න චොර වුනා මට වෙරි නෑ ඒත් කථා කරන්න බෑ කැස්ස එක ෂොට් එකෙන් පෙනහැල්ලට බඩු පැකට් වෙලාද කොහෙද.මට මරු නැගලා ලුණු රහක් ගැන කියපු එකත් එක්ක.උගේ පරම්පරාවටම පිං අනුමෝදන් කලා එක සිතින්.කෑම කන්න ගියාම ඊට දුකයි කැස්ස නිසා කාගන්න බෑ සදුනගේ අම්මා අහනවා ඇයි මේ ලමයට අසනීපද කියලා සදුනා කියාපි ඔව් අම්මේ මූට උන හැදෙන්න වගේ කියලා මෙන්න ඊළගට සදුනගේ අම්මා කියාපි,
“එහෙනම් පුතාට අයිස් ක්‍රීම් කන්න හොද නෑනේ මම කොත්තමල්ලි හදලා දෙන්නම්කෝ”
මට ඇඩෙන්න වගේ අයිස් ක්‍රීමුත් කන්න නෑ දැන් අම්මා කොත්තමල්ලි තම්බලා පොව්වන්න හදනවා මට තවත් මල සදුනා එක්ක බියර් නාහේ ඉදන් පොව්වලා මදිවට කොත්තමල්ලි පොව්වන්නත් එනවා මූ ඉදගෙන.කොහොමහරි ගෙදර යනකොට තිබුනු ඔළුවෙ අමාරුවයි කැස්සයි අඩු වෙලා තිබුන නිසා ෂේප් වුනා නැත්තම් අපේ තාත්තගෙන් හොදට හම්බුවෙනවා.
නිවාඩුවෙන් පස්සේ ඉස්කෝලේ ගියාම අර ලුණු රහක ගැන කියපු එකා ගාවට මම පොරක් වගේ ගිහිල්ලා කිව්වා
“මම ලුණු රස බැලුවා ඕයි මෙලෝ රහක් නෑ උඹලට මොලයක් තිබුනා නම් තේරෙයි ඉස්මොල්ලේ ගියාම තියෙන ආතල් එක”
වෙන මොනා කියන්නද බොන එවුන්ට ඉතිං බීලා නැහෙන්න ඕනේ නම් අපිට මොකැයි.....
