ඉපැරණි මිනිසෙකුගේ සමුගැන්ම....

මම පහුගිය දවසක වෙද ගෙදරට ගියපු වෙලාවක පොඩි වෙද මහත්තයා කියපු අමුතුම කතාවක් එක්කයි මේ දුක්මුසු සිදුවීම ලියන්න හිතුනේ........

සෑහෙන්න කාලෙකට පස්සේ මේ පැත්තේ ආවේ තාම පහුගිය ලිපියට පිළිතුරු බැඳලා ඉවරත් නෑ.සෑහෙන්න වැඩ අධික කාලයක් පහු කලේ ඊට අමතරව දුක්මුසු සිද්ධිත් වුනා.මට වෙදකම් කරලා මාව මේ තත්වෙට ගත්තු අවුරුදු 96 වයස වෙද මහත්තයා අභාවප්‍රාප්ත වෙලා.ඉතිං මම මේ අවස්ථාව එතුමාට නිවන් සුව ප්‍රාර්ථනා කරන්නත් අවස්ථාවක් කරගන්නවා.එතුමා වෙනුවෙන් පෝස්ටුවක් වෙන් කරන්න හිතුනත් මට කිසිම දෙයක් හිතට එන්නේ නෑ මොකද කොයිතරම් දේවල් කලත් ඒ සෑහෙන්න වටින මනුස්සයෙක්.වෙද මහත්තයා නැති අඩුව හොඳටම දැනුනේ පහුගිය දා එහේ ගියාම දැනුනු පාළුව නිසා.

පහුගිය 19 වෙනිදා පාන්දරම මම පොල්ගහවෙල යන්න පිටත් වුනේ පොඩි වෙද මහත්තයා කල සුළු දැනුම් දීමකට.ඒ වන විට වෙද මහත්තයගේ අවසන් කටයුතු සියල්ල හමාර වී තිබුනා.වෙද ගෙදර සෑහෙන්න වෙනස් වෙලා අළුත් වාට්ටු සංකීර්ණයක් හදලා අළුත් ඇඳන් අළුත් මෙට්ට හරිම ලස්සන පෙනුමක් තිබුනේ.

මම එනවා කියලා කරපු දැනුම් දීම නිසා මේරි නැන්දායි ගම්පහ බාසු අයියයි දෙන්නා ගෙදර නොගිහින් නැවතිලා තිබුනා මාව මුණ ගැහෙන්න.මාසයක කාලයක් මම එහෙ ඉද්දි වෙද ගෙදර ගැන තිබුණු බය මෙහොතකට හරි තුරන් කරලා දැම්මේ ඒ දෙන්නයි බණ්ඩේ මාමයි ප්‍රදීප් අයියයි.

මම ගියාම පොඩි වෙද මහත්තයා මුළු වෙද ගෙදරම පෙන්නුවා දැන් නම් හරිම පිළිවලයි.මට නවතින්න වෙනම කාමරයකුත් ලෑස්ති කරලා තිබුනා.මම වෙද ගෙදර මගේ මතක රඳවාපු තැන් වලට එහෙමත් ගිහින් ගොඩක් කාලේ ගත කලා.හෝමාගම අක්කා ලැප තියපු වළං මැස්ස තාමත් එහෙම්මයි.උපන් ඇඳුම් මෙහෙයුම ක්‍රියාත්මක වුනු බෙහෙත් බඳින් කාමරයත් වෙද මහතාගේ කාමරයත් තාම එලෙසමයි.මම ඡායාරූප කිහිපයකුත් ගත්තා මෙතන දාන්න.

"මල්ලියෝ බලන්නකෝ වෙච්චි වැඩේ දැන් සෑහෙන පාළුයි"

"එක පාරටමද පොඩි වෙද මහත්තයෝ වෙද මහත්තයා නැති වුනේ"

"මම ගිය නොවැම්බර් මාසේ අළුත් වාට්ටුව හදන්න වෙලාවක් බලවන්න දේවාලෙට ගියපු වෙලාවේ දේවාලේ කපු උන්නැහේ මගෙන් ඇහුවා ලොකු වෙද පුතා තව කී දවසක් ඉන්නවද කියලා දැනුම් දෙන්නද කියලා... මම කිව්වා එපා කියලා.මට හිතුනා මොකක් හරි දෙයක් වෙයි කියලා ඉතිං මම හොඳට අත්තව බලා ගත්තා"

"ලොකු වෙද මහත්තයත් ගියාද එදා"

"නෑ මල්ලියෝ මම තනියෙන් ගියේ.ඒ ගිහින් ආවාම අත්තා කිව්වා මේ වාට්ටුවේ වැඩ ඉක්මනට ඉවරයක් දකින්න ඕනේ කියලා.මමත් අත් උදව් දීලා ජනවාරිය වෙද්දි සේරම වැඩ ඉවර කරගෙන විවෘත කරන්නත් දාගත්තා.... අත්තා උදේ පාන්දරම වාට්ටුවේ යතුර ඉල්ලගෙන තියාගෙන හිටියේ අත්තා වාට්ටුව විවෘත කරලා කතාවක් පැවැත්තුවා.මට හොඳටම ඇඬුනා මල්ලියෝ එදා තරම් සැහැල්ලුවෙන් අත්තා මීට කලින් ඉඳලා නෑ.මම ඒ හැම දෙයක්ම රෙකෝඩ් කරගත්තා කැමති වෙලාවක අහපන් මෙතන ඇති...."

"දැන් මගේ කාලේ හරියාගෙන එන්නේ හාමුදුරුවනේ ඉතිං මම මේ වාට්ටුව එහෙම ඉක්මන් කරලා හදලා මගේ මේ පුතාට බාර කරන්නේ මින් පස්සෙ මගේ වෙදකමට උරුම කම් කියන්නේ මේ කොලුවා නිසා... මේ කොලුවා මම තරම් සැර නෑ ඔහෙලා බයවෙන්න ඕනැන්නේ නෑ.... මම මේ කාලේ එනකන් අවුරුදු ගානක් ලෑස්ති වුනා.... දැන් මගෙ පුතාට වෙදකම් කරන්න ගෙදර අවුරුදු විස්සකට සෑහෙන්න බෙහෙත් තෙල් තියෙනවා ඕනෙම ජාතියකින්... මීට අවුරුදු සීයකට කලින් හින්දපුවත් ඇති මයේ හිතේ හේ හේ.... දැන් ඉතින් මට හරි අමාරුයි ඉස්සර වාගේ දුවන්න පනින්න බෑ නොවෑ... ඉතිං දැන් මම විවේක ගන්නවා ඔය මහත්තේලා කිසිම සැකක් හිතන්න එපා පුතාට මගේ දැනුම සම්පූර්නෙන් දුන්නා.... මගේ පුතේ මේ යතුර අරන් දැන් වැඩ ටික කරන් යන්න කොහොමත් උඹට මේ පෙබරවාරියෙන් පස්සේ තනියම තමයි හැම දෙයක්ම කොරගන්න වෙන්නේ... හ්ම්ම්ම්"

දෙයියනේ මට ඒක ඇහුවාම ඇස් දෙකට කඳුලු එන්න පටන් ගත්තා ඒ වෙද මහත්තයාගේ කට හඬ ළඟ ඉන්නවා වගේ වෙනදා නැති කරුණාවක් එක්ක ඒ කතා කරන හැටි හරිම දුකයි.ඒත් එක්කම මගේ මුළු ඇඟම හිරිවැටිලා ගියේ "උඹට මේ පෙබරවාරියෙන් පස්සේ තනියම තමයි හැම දෙයක්ම කොරගන්න වෙන්නේ" කියපු එක ඇහුවාම.... හරියටම පෙබරවාරි මාසේ මුල් සතියේයි වෙද මහත්තයා අන්තරා වෙලා තිබුනේ.මම පොඩි වෙද මහත්තයා දිහා බැලුවාම දැක්කේ එයත් ඇස් දෙකේ කඳුලු පුරවන් ඉන්න හැටි.

"ඒ නම් හරිම පුදුම මනුස්සයෙක් මල්ලි එහෙම මිනිස්සු ආයේ හම්බුවෙන්නේ නෑ.ඔයිට පහල ඇති අත්තා අන්තිම මොහොතේ කියපුවා..."

මම ඉක්මන්ට පහල තිබුනු ෆයිල් අහන්න ගත්තා....

"පුතේ..... මම ගියාම මේ දරුවෝ ටික පරිස්සමට බලාගන්න පුතේ උන්ට ඉන්නේ දැන් උඹ විතරයිනේ.... වෙලාවට බෙහෙත් දෙන්න බෙහෙත් බඳින්න ටිකක් සැරට ඉන්න නැත්තම් උන් ගනන් ගන්න එකක් නෑ.... මට මුන්ව දාලා යන්න බෑ උඹ උන්ව සනීප කොරනවා නේද....."

මෙච්චර වෙලා මෝදු වෙලා තිබුනු කඳුලු කැට මටත් රහසින් වැටෙන්න පටන් ගත්තා.නරුම නපුරක් පෙන්නුවට මේ මනුස්සයා මනුස්සකම දන්නවා නේද අපි ඒ බව අඳුනගන්නේ නැතිව බැන බැන කරපු දේවල් හිතට වද දෙන්න පටන් ගත්තා.... මම වෙද ගෙදරින් එන්න කලින් XX අතින් වෙච්චි වැරැද්දකින් වෙද මහත්තයා අසාධ්‍ය වුනා ඒ ගැන මම ඉදිරි ලිපියකින් දාන්නම්කෝ.... අන්න ඒ වෙලාවේ රෝහලට යද්දි වෙද මහත්තයා අපි හැමෝටම කතා කරලා ගියේ....

"මම ගියාට ආපහු එනවා මගේ පැටවු ටික එතකන් පරිස්සමට ඉඳහල්ලා මම ඇවිත් උඹලව සනීප කරනවා බයවෙන්න එපා තාම මට යන්න කාලේ නෙමේ...."

මට මේ හැම දෙයක්ම මතක් වෙන්න ගත්තා.දැන් පරක්කු වැඩියි දුක් වෙන්න ඒත් එතුමා වෙනුවෙන් පිං දෙන්න තාමත් මම පරක්කු නෑ...

"අත්තා හරිම පුදුම මනුස්සයෙක් මල්ලි මට තාමත් දැනෙනවා අත්තා මේ අවට ඉන්නවා කියලා අත්තා මට යද්දි කියලා ගියේ අත්තගේ අපුච්චාව මතක් කරලා එහෙම වැඩ පටන් ගන්න එයාලා උඹ අවට ඉඳියි කියලා..."

මේ හැම දෙයක්ම අවසානේ මට පෙර දැනුනු ගුප්ත බව ආයෙමත් දැනෙන්න ගත්තා.මේ වෙද ගෙදර වෙච්චි පුදුම සහගත සිදුවීම් එහේ හිටිය කෙනෙක් හැර වෙන කිසිවෙක්ට විශ්වාස කරන්න අමාරුයි.ඒත් ඉතින් ඒවා කාටවත් නොකියා හිතේ හිරකරන් ඉන්න බැරි නිසායි මෙහෙම අකුරු වෙන්නේ.මම මිථ්‍යා මත වල එලඹ ඉන්න ගැමියෙක් නෙමෙයි හැම පැත්තක් ගැනම කල්පනා කරනවා.නමුත් මේ නොවිසඳි ඉතුරු වුනු ප්‍රශ්න....

දහස් ගනන් මිනිසුන් සුව කල ඔබතුමාට නිවන් සුව...!!!